Nominacja do Nagrody PSC w kategorii „Pełnometrażowy film fabularny” za zdjęcia do filmu „Doppelgänger. Sobowtór”
Bartłomiej Kaczmarek
Operator, członek Stowarzyszenia Autorek i Autorów Zdjęć Filmowych (PSC), oraz Polskiej i Europejskiej Akademii Filmowej.
Absolwent Wydziału Operatorskiego i Realizacji Telewizyjnej PWSFTviT w Łodzi; dyplom obronił w 2005 r. i od tego czasu
(a nawet wcześniej, w czasie studiów) pracował najpierw jako szwenkier, a następnie operator obrazu filmów fabularnych
i seriali telewizyjnych.
A rozpoczął swoją filmową karierę z „wysokiego C”, na finał łódzkich studiów szwenkując u samego Krzysztofa Ptaka
w filmie „Mój Nikifor” w 2004 r. Rok później prowadził kamerę przy filmie „Skazany na bluesa” (2005), a następnie w serialu „Co słonko widziało” (2006).
Od pracy szwenkierskiej pewnym krokiem przeszedł ku sztuce operatorskiej, zdobywając po drodze doświadczenia reżysera i scenarzysty (krótkometrażowy film fabularny „Całe mnóstwo miłości”, 2014), a wcześniej nawet aktora („Łódź płynie dalej”, człowiek z szafą, 2004).
Szczęśliwie dla sztuki operatorskiej, żadna z tych aktywności nie pochłonęła Bartłomieja Kaczmarka w takim stopniu, co zdjęcia. Kiedy już zdecydował, że nie będzie ani aktorem, ani reżyserem, rzucił się w wir pracy szwenkiersko-operatorskiej, zadając sobie pytanie „Czego się boją faceci, czyli seks w mniejszym mieście” (2003-2005), później płynnie przechodząc do serialu „Faceci do wzięcia” (2006-2008) i wreszcie w pokrótkometrażowej fabule nabierając „Serca do walki” (2011).
Odkąd w twórczym duecie, jako autor zdjęć pracuje z reżyserem Janem Holoubkiem, wspólnie robią kolejne filmy i seriale: „Rojst” (2018) i „Rojst ’97” (2021), „Odwróceni. Ojcowie i córki” (2019) itd. „Kręcenie seriali jest tak samo trudne, jak kręcenie filmów, a czasami nawet trudniejsze, ponieważ musi się odbywać w krótszym okresie” – mówił dla telewizji ATV po otrzymaniu nagrody PSC za serial „Rojst 97”.
Lista filmów i seriali, przy jakich pracował, w ostatnich latach została uzupełniona o: „25 lat niewinności” (2020), „Wielka woda” (2022), a ostatnio „Doppelgänger. Sobowtór” (2023).
O swoim najnowszym filmie, podejmującym temat kradzieży tożsamości tak mówił dla redakcji „Film&Tv Kamery”:
„Mieliśmy jedno proste założenie; zależało nam, żeby ten film wyglądał tak, jakby był nakręcony w epoce, o której opowiada, żeby wyglądał, jakby nakręcili go ludzie żyjący w tamtych czasach. Oczywiście okazało się to dużo bardziej skomplikowane, niż mogło nam się wydawać. Zaczęliśmy jak zwykle od zbierania materiałów, podrzucaliśmy sobie nawzajem filmy z tamtej dekady, żeby się zainspirować, a jednocześnie przeanalizować język filmowy minionej epoki. (…)
Żeby oddać ducha epoki, zdecydowaliśmy się użyć, w ostatnich czasach dość zapomnianego narzędzia, jakim jest obiektyw zmiennoogniskowy. Dla mnie osobiście jest coś bardzo hipnotyzującego w powolnym zawężaniu kadru przy pomocy transfokatora. Buduje to dodatkowe napięcie, którego bardzo potrzebowaliśmy w tym filmie, w końcu jest to thriller psychologiczny, osadzony w świecie szpiegowskim.
Kolejnym ważnym elementem naszego języka było nieepatowanie tym, co pokazujemy. Specyficzny rodzaj skromności, który cechował niezależne, często niskobudżetowe, kino lat 70.
Nie chcieliśmy pokazywać bardzo szerokich planów i popisywać się wspaniałą scenografią; zależało nam na tym, żeby pokazać świat tak, jakbyśmy żyli w tamtych czasach i byłoby dla nas oczywiste, że po ulicach jeżdżą wtedy współczesne samochody.
Zależało nam również na tym, żeby zrealizować ten film technologią jak najbardziej zbliżoną do technologii tamtych czasów. Realizowaliśmy go więc przy pomocy jednej kamery, nie używaliśmy kranów, dronów, Steadicamu. Najprościej jak to tylko możliwe. Dobry kadr, kolor, światło i cień”.
Za zdjęcia do tego filmu otrzymał już Nagrodę Główną w Konkursie Filmów Polskich na Międzynarodowym Festiwalu Sztuki Autorów Zdjęć Filmowych “Camerimage” w Toruniu w 2023 r., nominacje do Orła Polskiej Nagrody Filmowej w 2024 r.
i wspomnianą Nominację do Nagrody PSC w marcu 2024 r.
Środowisko operatorskie doceniło talent Bartłomieja Kaczmarka już wcześniej, przyznając mu Nagrodę PSC za zdjęcia do odcinka serialu „Wielka woda” w 2023 r., za zdjęcia do serialu „Rojst ’97”, odcinek 2 (2022), a w 2021 r. Nagrodę PSC za zdjęcia do filmu „25 lat niewinności”. Jeśli dołożyć do tego laury na festiwalach w Gdyni, Camerimage, Koszalinie, można być spokojnym o to, że przyszłość operatorska Bartłomieja Kaczmarka rysuje się w świetlanych barwach.
Źródła:
„Film&Tv Kamera” nr 1/2024
https://filmpolski.pl/fp/index.php?osoba=1144538
