5 lutego 2018 roku zakończył się pierwszy etap głosowania członków Stowarzyszenia Autorów Zdjęć Filmowych na najlepsze filmy biorące udział w konkursie na Nagrodę PSC 2018. W tym roku do konkursu zgłoszonych zostało 31 filmów.
W wyniku głosowania w finałowej piątce znalazły się (kolejność alfabetyczna):
1. Amok, reż. Kasia Adamik, zdjęcia Tomasz Naumiuk PSC (pierwsza nominacja)
2. Cicha noc, reż. Piotr Domalewski, zdjęcia Piotr Sobociński jr PSC (piąta nominacja, wcześniej za filmy Róża, Drogówka, Bogowie, Wołyń)
3. Maria Skłodowska-Curie, reż. Marie Noelle, zdjęcia Michał Englert PSC (druga nominacja, wcześniej za film Body/Ciało)
4. Pokot, reż. Agnieszka Holland, Kasia Adamik, zdjęcia Jolanta Dylewska PSC (druga nominacja, wcześniej za film W ciemności), Rafał Paradowski (pierwsza nominacja)
5. Świt, reż. Laila Pakalnina, zdjęcia Wojciech Staroń PSC (druga nominacja, wcześniej za film Papusza)
Głównego laureata konkursu poznamy podczas Gali Nagród PSC, która odbędzie się 24 lutego br. w Warszawskiej Szkole Filmowej w Warszawie.
Członkowie Stowarzyszenia postanowili również uhonorować szczególnie zasłużone dla polskiej kinematografii osobistości. W 2018 roku Nagrodę PSC za Całokształt Twórczości przyznano wybitnemu autorowi zdjęć Sławomirowi Idziakowi, natomiast Nagroda Specjalna PSC zostanie wręczona znakomitemu aktorowi filmowemu i teatralnemu Januszowi Gajosowi!
Sławomir Idziak
W tym roku Nagroda PSC za Całokształt Twórczości trafi do Sławomira Idziaka. Stanowi ona wyraz wielkiego uznania i podziwu dla wybitnego autora zdjęć i znakomitego pedagoga. W trakcie swojej wieloletniej kariery zrealizował zdjęcia do ponad 50 pełnometrażowych filmów fabularnych.
W latach 70. i 80. z Krzysztofem Zanussim stworzył jeden z najważniejszych duetów artystycznych w polskim kinie. Razem zrealizowali m.in. Constans (1980) czy Rok spokojnego słońca (1984), który otrzymał Złotego Lwa na Festiwalu w Wenecji.
Bardzo istotna w jego karierze była współpraca z Krzysztofem Kieślowskim. To z nim zrealizował Krótki film o zabijaniu (1987), Podwójne życie Weroniki (1991) oraz Trzy kolory: Niebieski (1993). Filmy zostały obsypane licznymi nagrodami, zaś operatorski styl Sławomira Idziaka stał się rozpoznawalny i doceniany na całym świecie. Widzów i krytyków zachwyciły jego wyraziste zdjęcia, pełne zaskakujących, nieoczywistych rozwiązań, charakteryzujące się odważnym wykorzystaniem filtrów. „Zdjęcia Sławka zawsze cechowały odwaga, bezkompromisowość i wizjonerstwo. Nam – młodym operatorom – dawało to poczucie, że warto ryzykować, jeżeli wierzymy w dany efekt artystyczny. Ja sam zdecydowałem się na studia operatorskie po obejrzeniu Krótkiego filmu o zabijaniu” – uzasadnia decyzję o przyznaniu nagrody Arek Tomiak, prezes PSC.
Sławomir Idziak szybko trafił do Hollywood, gdzie zrealizował kilkanaście filmów, za każdym razem dopasowując warstwę wizualną do wrażliwości reżysera i treści filmu. Do najważniejszych dzieł z tego okresu należą Gattaca (1997, reż. Andrew Niccol), niepokojąca wizja niedalekiej przyszłości, w której ludzie są modyfikowani genetycznie, oraz Helikopter w ogniu (2001, reż. Ridley Scott), dramat opisujący amerykańską akcję wojskową na terenie Somalii, który przyniósł Idziakowi szereg nagród i nominacji (m.in. do Oscara).
Po okresie hollywoodzkim zrealizował filmy m.in. w Niemczech, Polsce czy Izraelu. Opowieść o miłości i mroku w reżyserii Natalie Portman przyniosła mu nominację do zeszłorocznej Nagrody PSC.
Od 13 lat Sławomir Idziak rozwija swój autorski projekt edukacyjny – Plenery Film Spring Open. To interdyscyplinarne warsztaty filmowe z wykorzystaniem najnowszych technologii, podczas których najlepsi twórcy i specjaliści kształcą młodych adeptów sztuki filmowej i audiowizualnej. Jednym z jego ostatnich projektów edukacyjnych jest Cinebus, autobus zaprojektowany do tworzenia projektów multimedialnych na każdym etapie ich powstawania – od opracowania pomysłu, przez realizację zdjęć, postprodukcję aż do projekcji.
Wśród dotychczasowych laureatów Nagrody PSC za Całokształt Twórczości są: Jerzy Wójcik (2013), Witold Sobociński (2014), Wiesław Zdort (2015), Bogdan Dziworski (2016) i Krzysztof Ptak (2017).
Janusz Gajos
Tegorocznym laureatem Nagrody Specjalnej PSC, przyznawanej wybitnym osobowościom polskiego kina za znaczący wkład w rozwój sztuki filmowej, jest znakomity aktor filmowy i teatralny Janusz Gajos.
Ogromną popularność przyniosła mu rola Janka Kosa w serialu Czterej pancerni i pies. Przez lata występował na deskach wielu teatrów: Komedii, Polskiego, Kwadratu, Dramatycznego i Powszechnego. Do najwybitniejszych ról filmowych Janusza Gajosa należy zaliczyć postać Michała Szmańdy w Wahadełku (1981) Filipa Bajona, Kąpielowego w Przesłuchaniu (1982) Ryszarda Bugajskiego, cenzora w Ucieczce z Kina Wolność (1990) Wojciecha Marczewskiego czy alkoholika w Żółtym szaliku (2000) Janusza Morgensterna.
Za swoje role był wielokrotnie nagradzany na Festiwalu Filmowym w Gdyni i Polską Nagrodą Filmową „Orzeł”. Grał w filmach najwybitniejszych polskich reżyserów: Andrzeja Wajdy, Krzysztofa Zanussiego, Krzysztofa Kieślowskiego, Władysława Pasikowskiego czy Jana Jakuba Kolskiego. Ostatnio zachwycił widzów pierwszoplanową kreacją aktorską w filmie Body/Ciało Małgorzaty Szumowskiej, a także drugoplanowymi rolami w Najlepszym, Konwoju czy Zaćmie.
Arek Tomiak, prezes PSC i autor zdjęć do Zaćmy, wspomina: „Janusz Gajos grał człowieka niewidomego i pojawił się pomysł, aby zrobić charakteryzację i wybielić mu oczy. Jednak Janusz zdecydował, że po prostu to zagra. Dla mnie było to niesamowite doświadczenie, patrzyłem przez kamerę na człowieka, który nie widzi. Nie wiem, w jaki sposób on to robił, ale zmieniała mu się twarz. Jego warsztat jest po prostu niezwykły”.
Nagroda Specjalna PSC dla Janusza Gajosa stanowi hołd ze strony członków PSC dla wybitnego aktora, który zachwyca nas swoim warsztatem od wielu lat. Tym samym Janusz Gajos dołącza do grona wspaniałych osobowości polskiego kina uhonorowanych Nagrodą Specjalną PSC: Marka Żydowicza, Krystyny Jandy (2013), Tadeusza Konwickiego i Andrzeja Wajdy (2014), Romana Gutka, Agnieszki Holland i Kazimierza Kutza (2015), Allana Starskiego (2016) i Zbigniewa Preisnera (2017).
